කෙසේ ගෙවනුද මේ දිගු වස්සාන හෝරාවන් | අටළොස් වන ගීය

වලාවන් මත වලාවන් රෑහි වී
අඳුර පොදි ගැසෙද්දී
අනේ... ප්‍රේමය..!
දොරකඩින් මෙපිට ඔබ මා
හුදෙකලාවේ හැරැලූයේ කිමද?

ඉසුඹු කල් නො ලද
දිවා සමයේ
මහ පිරිස් මැද වූයෙමි.
එ නමුදු මේ පාළු
අඳුරු හෝරාවේ
ඔබමැ පමණකි මා
පැතූ එකම ප්‍රාර්ථනය.

ඔබ මගෙන් මුව සඟවා ගනිතොත්
පිළිකෙව් කොට මා පසෙන හැරැලූවොත්
නොදන්නෙම් කෙසේ ගෙවනු දැයි,
මේ දිගු වස්සාන හෝරාවන්

මම බලා හිඳින්නම්,
ඈත ආකාසයේ කෙළවරෙක
රැඳි සහන් එළිය දෙස,
කෑ ගසා හඬද්දී හද
අකීකරු සුළං දහරෙක් හා එක්ව
__________________________________________________________________

Clouds heap upon clouds and it darkens. Ah, love, why dost thou let me wait outside at the door all alone?

In the busy moments of the noontide work I am with the crowd, but on this dark lonely day it is only for thee that I hope.

If thou showest me not thy face, if thou leavest me wholly aside, I know not how I am to pass these long, rainy hours.

I keep gazing on the far-away gloom of the sky, and my heart wanders wailing with the restless wind.