නෙතු පියාගෙන හිමිදිරිය අද | විසි දෙවන ගීය

වැසි ‍වැටෙන ඇහැල මහ
ගැඹුරු සෙවනැළි අතර
රහස් පිය සන් තබමින්
රැකවළුන් නෙත රවටමින්
සක්මන් කරයි ඔබ!

නෙතු පියාගෙන සිටී
හිමිදිරිය අද,
මුරගාන පෙරදිග සුළං රැලි
නොතකමින් - නොබලමින්.
වසා ගෙන ඝන රුවල් පටෙකින්
සදා පිබිදුණ - නිල් අහස් කුස.

වන ලැහැබ් - රුක් ගොමු
නිහඬ කොට ‍ගෙන සිටි
මියුරු ගී රාවය.

වසා ඇත හැම නිවෙසක්ම
දොර අගුළු ලා
ඔබ වේ
තනිව පිය නඟන එකම මඟියා
මේ හුදකලා කතර මාර්ගයේ.

අනේ... මා එකම මිතුරණෙනි,
අනේ... මා එකම සුහදයාණෙනි,
විවර කොට තිබේ
දොර පියන් පත් - මා කුටියේ.
පා නඟා නොයනු මැන කිසි ‍විට
මා පියමං කොට සිහිනයක් සේ

__________________________________________________________________

In the deep shadows of the rainy July, with secret steps, thou walkest, silent as night, eluding all watchers.

Today the morning has closed its eyes, heedless of the insistent calls of the loud east wind, and a thick veil has been drawn over the ever-wakeful blue sky.

The woodlands have hushed their songs, and doors are all shut at every house. Thou art the solitary wayfarer in this deserted street. Oh my only friend, my best beloved, the gates are open in my house---do not pass by like a dream.