මා නම දරනා මිනිසා | නව විසි වන ගීය

මා නම දරනා මිනිසා වැළපෙයි
සිර වී බිම්ගෙයි නපුරු
තත්පර වූයෙමි ගොඩ නඟමින් නිති
මා වට කළ තුඟු පවුරු

දවසින් දවසට දිවයන අහසට
එහි සෙවණැල්ලෙන් අඳුරු
වියොවුණි දසුනෙන් මා පැවතුමෙහි
සැබෑ ගති සොබා සොඳුරු

අහංකාරයෙන් දැපී පවුර ගැන
පිරියම් කොට නම මහරු
රැගෙන අවුත් වැලි සුනු බදාම ඈ
වසා කුදු මහත් සිදුරු

හිලව් පිණිස මා දැරූ වෙහෙස මහ
පිරිබඬ ලන්නට පවුරු
වියොවුණි දසුනෙන් මා පැවතුමෙහි
සැබෑ ගති සොබා සොඳුරු
_________________________________________________________________

He whom I enclose with my name is weeping in this dungeon. I am ever busy building this wall all around; and as this wall goes up into the sky day by day I lose sight of my true being in its dark shadow.

I take pride in this great wall, and I plaster it with dust and sand lest a least hole should be left in this name; and for all the care I take I lose sight of my true being.