ගයන්නට ඔබ නියම කළ සඳ
අබිමනින් මා හද බි‍ඳේ
ඔබේ වුවනත දෙස බලන මා
නුවන් යුග කඳුලින් පිරේ
විලින වී දිවි කටුක අමිහිර
මියුරු සර ප්‍රසංවාදයකට
සයුරු දිය මත පියා සලනා
ප්‍රීතිමත් විහඟකු ලෙසින්
මගේ හද රැඳි බුහුමනේ
පියාපත් යුග දිග හැරේ
දනිමි මම ඔබ මගේ ගැයුමෙන්
ඔකඳ වන බව ප්‍රීතියෙන්
දනිමි ඔබ දැකුමට පැමිණියේ
පමණි ගයුවකු විලසින්
කිසි කලෙක මට ළඟා වන්නට
නොහැකි ඔබගේ පා කමල්
දිගහැරෙන මා ගීතයන්ගේ
පියා තුඬගින් පිසැ හරිම්
අමතක ව ගොස් මට ම මා
මත් ව ගීත ප්‍රමෝදයෙන්
හඬගාමි මම ඔබට දැන්
මිතුරාණනී මා ස්වාමී වූ
When thou commandest me to sing it seems that my heart would break with pride; and I look to thy face, and tears come to my eyes. All that is harsh and dissonant in my life melts into one sweet harmony and my adoration spreads wings like a glad bird on its flight across the sea. I know thou takest pleasure in my singing. I know that only as a singer I come before thy presence. I touch by the edge of the far-spreading wing of my song thy feet which I could never aspire to reach. Drunk with the joy of singing I forget myself and call thee friend who art my lord.
