කොහි ද ආලෝකය?
දල්වන්න එය දැවෙන ගිනිගෙන
ආශාවේ මැලයෙන්!
ප්‍රදීපය වේ මෙතැන එනමුදු
නොවේ සිළුවක ලෙලෙන රිද්මය
එයද ඉරණම මගේ හදවත?
එයට වැඩියෙන් යෙහෙකි මරණය
පැමිණ දොම්නස, දොර පියන් මත
සන් කරයි පණිවුඩය අරගෙන
අවදියෙනි හිමි! හඬ ගසයි දැන්
නිශා අඳුරේ රහස් හමුවට
මේ කුළින් බර අඳුරු අහසින්
ඇද හැලේ අනවරත වැහි පොද
ඇයිද මේ? කැළඹුම මහද තුළ
නොවැටහේ එහි අරුත පිරිසිඳ
විදුලි සරයක සැණෙලි දහරක
ගැඹුරු වේ මා දෙනෙත ඇඳිරිය
සොයයි හදවත කොහිද මාවත
රැයේ මියැසිය මහද කැඳවන
ආලෝකය, අහෝ!
කොහි ද ආලෝකය?
දල්වන්න එය දැවෙන ගිනිගෙන
ආශාවේ මැලයෙන්!
අකුණුසර මැද වියරු සුළඟද
කෑගසයි රුදු හුදෙකලාවක
කළුව ඇත රෑ අන්ධකාරය
අඳුරු කළු ගල් කුලක් විලසින
ඉඩ නොදෙනු මැන ගෙවී යන්නට
මෙ හෝරාවන් රෑ අඳුර මැද
දල්වන්න ජීවයෙන් ඔබගේ
සෙනෙහසේ රන්වන් ප්‍රදීපය
__________________________________________________________________
There is the lamp but never a flicker of a flame---is such thy fate, my heart? Ah, death were better by far for thee!
Misery knocks at thy door, and her message is that thy lord is wakeful, and he calls thee to the love-tryst through the darkness of night.
The sky is overcast with clouds and the rain is ceaseless. I know not what this is that stirs in me---I know not its meaning.
A moment's flash of lightning drags down a deeper gloom on my sight, and my heart gropes for the path to where the music of the night calls me.
Light, oh where is the light! Kindle it with the burning fire of desire! It thunders and the wind rushes screaming through the void. The night is black as a black stone. Let not the hours pass by in the dark. Kindle the lamp of love with thy life.
